Swing Wespelaar |
organisation: Swing
artist: Toronzo Cannon (US) |
© Rootsville 2016 |
|
Ze hebben hier vandaag in Wespelaar een goede engelbewaarder want i.p.v. de tot gisteren onheilspellende meteo zit het er zelfs prachtig en zonnig uit dus kan de pret hier al niet meer op. Vandaag een hele brok en een affiche om van te watertanden. Gisteren op vrijdag was er al heel veel volk en vandaag zal dat dan wel niet anders zijn. OP het programma blues, rhythm 'n blues en gospel-blues en dit allemaal door de meesters in hun vak, so let's get it on... We beginnen de zaterdag met een Noorderbuur die al meerdere keren de Dutch Blues Challenge gewonnen heeft. Ralf De Jongh zingt niet alleen Hij zingt niet alleen zijn nummers, heel zijn lichaam schreeuwt ze uit. ‘Rip It Up’ of nummers van zijn nieuwe CD ‘Easy Day’ en ‘Good Morning Woman’ knalden over het podium, op blote voeten of met klompen aan (hij is en blijft Nederlander natuurlijk). ‘I Can't Get No Satisfaction’ bracht hij op zijn eigenzinnige manier, maar zeker te smaken, net als zijn andere nummers. Ralph de Jongh is dan misschien ook het meest miskende export product van den Nederlandse blues en velen zullen er dan ook niets mee inzitten als hij meer op onze podia zou verschijnen. Met deze geweldig set was het toch al talrijke aanwezige publiek meteen wakker voor de rest van de namiddag. Met de tweede set zijn we in Amerika beland, waar we de rest van de avond zullen blijven. Chris beschrijft met zijn liedjes het nacht- en stadsleven en wordt daardoor wel eens de Edward Hopper van de blues genoemd. Vorig jaar februari werd Chris nog opgenomen in ‘The New York Blues Hall of Fame’. Met een sterkt blues gevoel in al zijn liedjes kan je toch wel eens verrast zijn van wat hij brengt, regelmaat en voorspelbaarheid is dan ook niet iets waar je hem mee kan verbinden. Het belooft dan ook een spannende set te worden. ‘The Only One’ mocht de set openen en met een Willie Dixon tune bracht hij hulde aan de overleden Amerikaanse bluesgitarist en -zanger Hubert Sumlin. Chris staat op het podium met een geweldige band, maar soms konden we genieten van een solo moment waarbij de andere bandleden het podium verlieten en alleen Chris en zijn gitaar het publiek inpalmde met het betere gitaarwerk en gelukkig bleef de zon schijnen na ‘Rain Beatin' Down’. Big Daddy Wilson heeft in zijn jeugd misschien niet veel weelde gekend, maar onder de goede zorgen van zijn moeder en grootmoeder (hij is vaderloos opgegroeid) en hun aanmoedigingen om in de kerk te zingen krijg hij al jong een sterke band met muziek. Hij was echter te verlegen om verder te gaan dan het kerkkoor en Hij reisde jammend langs verschillende Duitse podia. Later ging hij met enkele bands touren en bracht zelfs enkele CD’s uit. Zo zie je maar dat je niet in Amerika moet leven om de blues te ontdekken. Zijn begeleidingsband is zonder meer de uitstekende Roberto Morblioli met zijn Morblus. ‘Love Is The Key’ is een CD met eigen liedjes, opgenomen met een small band. Op deze CD brengt hij de blues terug naar zijn roots, vol met soul en soms enkel begeleid door akoestische Vorig jaar zagen we ze nog aan het werk op Gevarenwinkel en vandaag mag Nikki Hill al weer schitteren op het podium van Swing. Deze jonge Amerikaanse uit North Carolina brengt als een wervelwind de begrippen rootsrock en rockabilly tot hogere sferen. Samen met haar band reist ze de hele wereld rond, van Australië tot Europa en natuurlijk ons eigen Belgen landje. Tijd dus voor een frisse wind of moeten we wervelwind zeggen. Nikki palmt meteen het podium en de vele fans in. Niet alleen met haar mooie verschijning, meer nog met haar geweldige stem en haar opzwepende nummers. Met ‘I’ve Got a Man’ van haar debuut album liet ze weten wie haar gitaar spelende man was. ‘Her Destination’ brengt als één van haar favoriete nummers de soul in haar naar boven. Ook nummers uit de nieuwe CD wervelden over het podium, met een cover van Chuck Berry ‘Sweet Little Rock And Roller’ als toemaatje. Tijd om te bekomen kregen we niet, na Nikki Hill was het tijd voor Mooncat of beter bekend als Jason Ricci blaast met zijn mondharmonica de sterren van de hemel. Hij is op dit moment dan ook de meest populaire mondharmonica speler van de wereld en staat in de top 10 van verschillende internet muziek lijsten. Hij heeft als gast harmonica speler al mee op het podium gestaan met Ana Popovic, Walter Trout, Joe Louis Walker en vele andere. Zijn kleding, muziekstijl, en performances werden al door vele jongere artiesten als inspiratie gebruikt voor hun eigen shows. Deze in 1974 geboren Moon Cat is dan Samen met JJ Appelton heeft hij een nieuwe CD ‘Dirty Memory’ uitgebracht en tourt hij de wereld rond om deze CD te promoten. En hij laat er geen gras over groeien. Met een overweldigende mondharmonica intro doet hij zijn naam alle eer aan, hij blaast zijn longen uit zijn lijf. ‘New Man’ van zijn laatste CD mocht volgen. Tussen al het blaas geweld door had hij toch even tijd om een tribute te brengen aan de pas overleden Preston Hubbard met een beklijvende 7 notes scale harmonica solo. Dat hij zich goed voelt in zijn vel komt tot uiting in ‘I’m Too Strong For U’ waarin hij met zijn muziek iedereen aan kan. Ook de leden van The Bad Kind band mochten er zijn, ze zijn de perfecte aanvulling voor Jason’s jammende set’s en met ‘Something Just Arrived’ konden ze zelf ook en enkele vocale noten bijdragen. Met een wild enthousiast publiek stond Wespelaar helemaal op zijn kop. Met ‘I Think You're Freaky’ kregen we een freaky ending, terwijl het voor de vele fans gerust wat langer had mogen duren. De zaterdag van Swing wordt in de regen afgesloten door Toronzo Cannon. Deze gitaar spelende, zingende en songs schrijvend blues talent werd geboren en getogen in Chicago. Opgroeiend in een stad waar er waarschijnlijk de meeste blues café's ter wereld zijn en waar Met zijn nieuwe CD ‘The Chicago Way’ tourt hij nu de wereld rond en is het maar een kwestie van tijd zodat de hele wereld hem kent als een hardwerkende real deal blues artist want voor hem geldt maar één ding: The Chicago way is his way and it’s the only way he knows, en dat zullen de vele fans op Swing deze avond zeker kunnen beamen. Zijn nieuwe CD was ook deze avond de rode draad door zijn optreden ‘Bad Contract’, ‘Fine Seasoned Woman’, ‘Walk It Off’ zijn enkele nummers van deze CD waar we van konden genieten. Met ‘Hardest Thing’ van Otis Clay mocht het ook eens een niet eigen geschreven nummer zijn. Ondanks het regenweer stond er een massa volk te genieten van de Chicago way van Toronzo Cannon, ‘Standing in the Rain’ was dan ook zeer toepasselijk voor deze avond. Nat maar toch warm vanbinnen kan iedereen na deze geweldige zaterdag voldaan naar bed keren om goed uitgerust morgen terug klaar te staan voor de derde en laatste dag van Swing Wespelaar. the musicians...
and more... what??? no beer before 06.00 PM
back on track...but still in lovin' terms
Quiévrain...wachten, Momignies...wachten, Wespelaar...lossing om 14.30h
more pics on |
blues, maar wordt blues als hij op het podium staat. Zijn rauwe sound kan je vergelijken met die van Seasick Steve en staat garant voor een steeds groter wordend aantal fans. Ralf schrijft al 25 jaar liedjes, wat ondertussen al voor 13 CD gezorgd heeft, met dit jaar maar liefst 2 dubbel CD’s, in het begin van het jaar ‘Live @ De Noot’, later gevolgd door het studioalbum ‘Lonesome Man, Ocean Of Love’. Deze laatste CD is dan ook de rode draad van zijn laatste shows. Dus ook vandaag worden we getrakteerd op nieuwe nummers van deze Nederlandse energieke blues zanger. En dat er energie in deze man zit is er aan te merken. Hij beweegt zittend meer dan de meeste zangers staand doen. 
Jazzy muziek waarin hij vertoefde bracht hij het blues album ‘Blues For Some Friends Of Mine’ uit. In 2002 werd hij zelf uitgeroepen tot Jazz ambasadeur voor de USA. Maar zijn liefde voor blues was nooit ver weg. In 2003 kwam het album ‘Blues’ eraan, kan een titel nog duidelijker zijn. Hij omarmt de blues in zijn liedjes, maar geeft er graag een eigen twist aan door er een beetje pop in te verwerken. Dat hij een goed songwriter is bewijst hij met onder andere ‘Fall Changes’, het nummer 1 album van MOJO magazine in 2008. Ook hun laatste CD kreeg een 3-de plaats in de MOJO’s blues albums lijst. 
toen hij als 16-jarige hij het leger ging moest de muziek even aan de kant. Tijdens zijn jaren in het leger kwam hij in Duitsland terecht en ontmoette aldaar zijn vrouw. Uit liefde voor zijn vrouw schreef hij een gedicht dat later een liedje werd, de liefde voor muziek zat toch nog ergens verborgen in hem. In Duitsland hoorde hij zijn eerste blues concert en vond hij eindelijk het stuk dat hij miste in zijn leven, De Blues! In zijn jeugd had hij enkel gehoord van gospelmuziek in de kerk, maar nu ging er een heel andere wereld voor hem open. Het duurde dan ook niet lang voor deze ‘verlegen’ man liedjes ging schrijven.
instrumenten. Ook het allereerste nummer dat hij geschreven heeft ‘Anna’, als eerbetoon aan zijn vrouw, vind je terug op deze CD. Nu een heel tijd en vele CD’s later heeft hij zijn nieuwe CD ‘Time’ uit en mogen wij op Swing mee genieten van deze Europese Amerikaan met als motto ‘Blues is a feeling! Feel me!’. ‘Miss Dorothy Lee’, ‘Baby's Coming Home Again’, ‘Time’ is maar een greep uit de nummers die Big Daddy vandaag met zijn band gebracht heeft. Spelend op zijn bongo of op zijn one string guitar, met ‘Thumb A Ride’ liftend van Memphis Tennessee naar Texas voor een Texas Boogie. Gelukkig is Big Daddy Wilson ooit naar Europa gekomen en heeft hij daar de Blues ontdekt, blues om van te genieten.
Neem haar unieke stem, die gevuld is met een mix van het ruwere rock en soul en daarbij een geutje passie van de blues uit het verleden, voeg hierbij een strak ritme en enkele stevige gitaar vibes en je krijgt een live show die zo vol energie zit dat je niet anders kan dan volledig mee te gaan in het rock’n roll gevoel. Onder de invloed van haar man Matt Hill besloot ze enkele jaren geleden haar job achter de bar op te geven en haar volledig in te zetten op muziek. Met goed gevolg, haar 2-de CD ‘Heavy Harts, Hard Fists’ kwam er in 2015.
ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, met enkele veroordelingen achter zijn naam en een depressie gecombineerd met een verslaving heeft hij zwarte tijden gezien en vele shows moeten afzeggen. Maar al een kat krabbelde hij er zich terug boven op en met zijn mondharmonica en de blues muziek probeert hij de mensen te bereiken om zo een goede mentale gezondheid te promoten en campagne te voeren tegen verslavingen. 
vele grote blues legendes hun start gemaakt hebben was het voor deze ‘jongere’ artiest niet moeilijk om zijn inspiratiebronnen te vinden. Met muzikale invloeden van Buddy Guy, Eddy Clearwater en Lil’Ed Williams brengt hij de Chicago blues naar de vele fans over de hele wereld. Zijn echte doorbraak kwam er in juni 2015 tijdens het Chicago Blues Festival waar hij als headliner een schitterende show neerzette voor een massa nieuwe fans. 
